Ես մեր ժողովրդի մի մասի մոտ դեռ վաղուց մի հետաքրքիր ֆենոմեն եմ նկատել. ում ոտքերը գեշ են, ոտքերն է բացում, ում փորը ծալքերով է, փորն է բացում, ատամնաշարի խնդիր ունեն, բերանն են բացում, երկու բառ իրար կապել չգիտեն, անդադար խոսում են, անգրագետ են, մի նախադասության մեջ տասից ավել սխալ են անում, անդադար գրում են... Միշտ մտածել եմ, լավ, սրանց շրջապատում մի խելքը գլխին բարեկամ, ծանոթ, հարազատ չկա՞, որ բարեկամաբար խորհուրդ տա: Չնայած, գրեթե վստահ եմ, որ դրանք ոչ մեկի խորհուրդը չեն ընդունի:

Այստեղ միակ «դրական» կողմը (սարկազմով, իհարկե) այն է, որ Կազանում Ալիևն ու Փաշինյանը վերելակում առանձնանալու և թղթի կտորի վրա միմյանց երկտողեր գրելու կարիք արդեն չունեին:

Աշխարհի ամենահարուստ մարդկանցից մեկը՝ Իլոն Մասկը, ելնելով իր համոզմունքներից, որ դեմոկրատները վնասում են ԱՄՆ-ին, սկսել է ակտիվ սատարել ընդդիմադիր ուժին՝ Թրամփի ճամբարին: Եվ արդեն շուրջ 180 միլիոն դոլար է ծախսել իշխանությանն ընդդիմացող ուժին սատարելու համար...

Հանրային և քաղաքական գործչի համար թիվ մեկ ստուգողականն այն է, թե ինչպես է նա արձագանքում իր դեմ հնչած քննատադատական խոսքին, մեղադրանքներին և անձնական վիրավորանքներին, որոնք բացարձակ նորմալ են, երբ ստանձնում ես հանրությանը ներկայանալու դերը...

Գիշերը Իսրայելի օդային հարձակումը Իրանի վրա հաստատում է իմ այն համոզմունքը, որ Իրանի նախկին նախագահը զոհվեց ոչ թե պատահական ավիավթարից, այլ պարզապես սպանեցին իսրայելական ուժերը։

Բաքվում խոշտանգվող հայ գերիների անորոշ ճակատագիրը շարունակում է մնալ ախտահարված հայ հասարակության ողբերգություններից մեկը։ Այս ողբերգությունն ավելի է թանձրանում, երբ իշխանությունների անտարբերությունն ու անհոգությունը երբեմն-երբեմն հիմքեր են տալիս մտածելու, որ գերեվարվածների ընտրությունն էլ էր հանցավոր համաձայնության արդյունք, և նրանք երբեք չպիտի ազատ արձակվեն, որպեսզի չխոսեն։

Տեսա՞ք Թրամփն ինչ ասաց: Տեսա՞ք Բայդենն ինչ նամակ է գրել:

Հայաստանը խզու՞մ է իր կապերը Ռուսաստանի հետ: Ձգտում է ռուսական բազա ու Հայաստանի տարածքով անցնող ՌԴ պետական սահմանից ռուս սահմանապահ զորքերը հանե՞լ: ՈՒ որպես հիմնավորում բերվում է երկողմ որոշակի շրջանակների հռետորիկան:

Այն հարցին, թե ո՞ր հասարակական կարգն է ավելի լավը, դեմոկրատիա, թե ավտոկրատիա կոչեցյալները, մի կողմ դնելով անվանումների պայմանականությունը, պետք է հարցին մոտենալ այն տեսանկյունից, թե տվյալ քաղաքական, տնտեսական, բարոյահոգեբանական և այլ պայմաններում դրանցից որն է ավելի կենսունակ։

Երկնքի դարպասի մոտ մի մարդ էր նստած՝ դեմքը շատ ծանոթ էր։ Որտե՞ղ եմ տեսել... Հիշողությունս լարեցի ու մեկ էլ հանկարծ հիշեցի։ Հա՛, էլի, ինքն ա։